Friday 31 October 2008

- K o s o n g ? -



Kosong.



Sejak dua menjak ini hidup terasa kosong.Atau mungkin cuma sejak beberapa puluhan minit yang lalu.


Aku rasa macam perlu diisi sesuatu. Yang aku sendiri tidak sedar apa.

Saat tenung monitor komputer rasa melayang. Tugasan yang dikerjakan rasa langsung tidak berkepentingan.

Aku sedar orang lain penuh berisi hidup mereka. Ada orang sibuk cerita hidup orang lain. Buat apa?


Tapi buat apa mahu tengok hidup orang. Hidup aku sendiri masih kekosongan.


Bukan tengok hidup orang hidup kamu bisa diisi. Asyik sibuk jaga tepi kain orang, kain kamu sendiri lompong di bahagian punggung. Rabak. Bocor.


*oh, bukan*


*Itu cuma kain hijau aku yang lompong. Maaf.*


Kerja aku kerjakan terhenti. Mungkin sudah sejak 20 minit yang lalu. Akal terasa sangat kosong, jiwa rasa kosong.


Lukisan cuma separa siap atas meja. Buntu.



Terasa kosong benar.


Perut aku.



Nasib baik ada Indo Mie, mee segera. Pengubat selera remaja di Australia.


Hanya 2 minit pengubat kekosongan.


Mahu cuba?




Monday 20 October 2008

b o l e h ?


Al Fatihah buat Sara Aziz.
(yang hanya sempat aku kenal kerja-kerja fotografinya di Flickr)



Terlampau banyak kisah orang datang dan pergi.


Aku dengar dalam belum hampir sebulan Syawal ini.

Walaupun tidak aku kenali atau mungkin tiada hubungan langsung dengan diri aku, aku harap sama-sama kita sedekah kan Al-Fatihah buat mereka.

Supaya Tuhan meletak mereka di kalangan orang-orang yang Dia redhai.

Dan mungkin kalau sampai suatu hari giliran aku. Jangan pula lupa sedekahkan Al-Fatihah, ya?

Aku demand dengan lawatan ke kuburan aku setiap kali Hari Raya. Boleh?

Tak perlu bawa siraman bunga kasih-sayang. Cuma melawat. Boleh?


Nanti aku bagi alamat.


Bukan sekarang.


Nanti.




*sengih*


Tuesday 7 October 2008

Selamat Hari Raya Aidilfitri



Saya ingin mengucapkan Selamat Hari Raya Aidilfitri kepada semua pembaca Box to Box atau cuma lalu dan jenguk-jenguk sahaja.

Semoga sama-sama kita penuhkan undangan ke rumah-rumah terbuka kerana siapa tahu, mungkin nanti bila kita pula akan ke alam barzakh, akan ada yang sudi menziarah, menyembahyangkan dan membawa jenazah kita.

*kan?*


*amin...*